Mercedes Blog

Bu aylarda yola çıkmanın pek tadı tuzu olmuyor. Genelde sabahları, duman grisi bir aydınlık, isli bulutlar, ıslak bir gökyüzü… Bunlar gitmek yerine kalmayı çağrıştıran görüntüler… Ama ben her fırsatta Viano’ma binip, yollara düşüyorum. Havanın nasıl olduğu pek ilgilendirmiyor beni. İstanbul’un karmaşasından bir süreliğine uzaklaşmak mutluluk veriyor bana.

Böyle zamansız yolculuklarda aklıma hemen Portekizli ünlü şair Fernando Pessoa’nın “Yola Çıkmak! Yitirmek Ülkeleri” adlı şiiri gelir. Onu hatırlar, yılgınlığımdan sıyrılırım: “Yola çıkmak! Yitirmek ülkeleri! / Bir başkası olmak süresiz, / Yalnız görmek için yaşamaktır / Köksüz bir ruhu olmak! / Kimseye ait olmamak, kendime bile! / Durmadan gitmek, sonu olmayan / Bir yokluğun peşinde / Ve ona ulaşma isteği içinde! / Böyle yola çıkmaktır yolculuk. / Ama ben açık bir yol düşünden öte, / Bir şeye gerek duymuyorum yolculuğumda. / Gerisi sadece gök ve toprak… Çev. Cevat Çapan”